پردیس علامه امینی آذربایجان شرقی(برادران)

رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی)در دیدار صدها نفر از استادان دانشگاه ها:
تداوم جدی، پر شتاب و همه جانبه ی نهضت علمی عامل اصلی شکل دهنده سرنوشت آینده ایران و جهان اسلام

صدها نفر از استادان دانشگاه ها عصر چهارشنبه در دیدار با رهبر معظم انقلاب اسلامی به هم اندیشی و تبادل نظر در زمینه های علمی، دانشگاهی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی پرداختند.

در ابتدای این نشست که بیش از ۲ ساعت به طول کشید، ۷ نفر از استادان دانشگاه ها، دیدگاه های مختلف خود را بیان کردند.

مشروح سخنان معظم له در این دیدار به شرح ذیل است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم
والحمدلله ربّ العالمین و صلّى الله على محمّد و آله الطّاهرین
خوش آمد عرض می کنم به برادران و خواهران عزیز، اساتید محترم دانشگاه؛ مجموعه ى دانشمندانى که در اینجا حضور دارید. این جلسه همواره یکى از شیرین ترین جلسات براى این حقیر است؛ هم به خاطر مطالبى که در اینجا گفته می شود، که غالباً مفید و داراى ژرف نگرى و پشتوانه ى فکرى و علمى است و هم بیشتر از آن، به خاطر خودِ فضاى علمى جلسه  و اساساً هم هدف اصلى ما از این جلسه همین است که ما احترام و تکریم خودمان را نسبت به دانشمندان و علماى متعهّد که بزرگ ترین ثروتهاى کشور هستند، به شکل نمادین در اینجا ابراز کنیم.
 سخنان زیادى در ذهن هاى شما هست هرکدام از شما مطالبى براى گفتن دارید که اگر اقبالى و توفیقى براى شنیدن آن ها می بود، یقیناً فوایدى بر آن مترتّب بود و امیدواریم این سخنان، این افکار در جاى خود به شکل مناسب، در مجامع علمى، در مبادلات دانشگاهى مطرح بشود، و مسؤولان از این نظرات، از این افکار استفاده کنند و یقیناً آنچه مجموعه ى اندیشه هاى دانشمندان و ژرف نگران ما در سطح دانشگاه کشور، نسبت به مجموع مسائل کشور خواهند داشت، مجموعاً یک ثروت بزرگى را به دست اندرکاران مدیریّت کشور تقدیم خواهد کرد و ارائه خواهد کرد که امیدواریم مورد استفاده قرار بگیرد. لیکن خب، طبعاً جلسه ى محدود کنونى ما این ظرفیّت را ندارد که بتوانیم از همه ى نظرات استفاده کنیم.
 من از برادران عزیز و خواهر عزیزى که صحبت کردند، تشکّر میکنم. همه ى سخنرانان و گویندگان نکات بسیار خوبى را مطرح کردند و از بیاناتشان استفاده کردیم؛ ان شاءالله از مجموع این بیانات هم در برنامه ریزى ها، در تبادل نظر با مسؤولین اجرایى کشور استفاده خواهد شد و باید اثر آن ان شاءالله دیده بشود.
 خب، ما هدفمان تکریم علم و عالم، و شنیدن و نیوشیدن مطالب دوستان و اساتید محترم بود که بحمدالله تا امروز و تا این لحظه حاصل شد. عرایضى هم عرض می کنیم.
 اوّلاً فضاى رمضان، فضاى صفا و معنویّت و صدق و اخلاص است. از این فضا سعى کنیم حدّاکثر استفاده را بکنیم؛ هم در آنچه ارتباط قلبى ما با خدا است، این رابطه ى معنوى را، رابطه ى شخصى را با خداى متعال در این ایّام تقویت کنیم - که برترین و بزرگ ترین فایده و نفع براى هر انسانى، تقویت این رابطه است - هم براى زندگى جاوید ما و حیات اخروى ما، که زندگى واقعى آنجا است؛ هم براى آن مفید است، هم براى همین زندگى نقدِ حاضر ما مفید و اثربخش. علاوه ى بر این، سعى کنیم از این فضاى معنویّت و صفا که در ماه رمضان در سطح جامعه عمومیّت دارد، براى ارتباطات صحیح و معنوى میان خودمان و دیگران استفاده کنیم و تصمیم هاى درست بگیریم، اقدامهاى درست بکنیم؛ خوشبینى را، اعتماد را، ایجاد محبّت را، خیرخواهى نسبت به یکدیگر را در ارتباطات خودمان دخالت بدهیم، و این بهره را از ماه رمضان ببریم که در روابط اجتماعى و روابط انسانى یک تلطیفى به وجود بیاوریم؛ و فضاى زندگى را، فضاى کشور را، یک فضاى نورانى ترى بکنیم؛ این هم از عهده ى یکایک ما برمى آید؛ شما که استاد هستید و داراى جایگاه علمى برترى هستید و طبعاً بر روى محیط پیرامون خودتان - چه دانشجو و چه غیر دانشجو می توانید در این زمینه تأثیر بیشترى بگذارید.
 چند نکته را من یادداشت کرده ام که عرض بکنم؛ چون این دیدار، دیدار مغتنمى است براى بنده که انسان، با جمعى از زبدگان و نخبگان فکرى و علمى مواجه است. ما که دائماً به نیروى انسانى کشور افتخار می کنیم، خب، بهترین نیروى انسانى و برجسته ترین نیروى انسانى همین عناصرى هستند که در دانشگاه مشغول تربیت انسان هاى دانشورند؛ یعنى اساتید محترم دانشگاه. فرصتى است که ما نکاتى را به صورت رویاروى عرض بکنیم.
 نکته ى اوّل مربوط به همین نهضت علمى کشور است. این موضوع به نظر بنده خیلى مهم است. مسئله ى حرکت علمى کشور، به نظر من یک چیز اساسى است براى حیات آینده ى ملّت ما و جامعه ى ما، بلکه به یک اعتبار براى حیات دنیاى اسلام. ما سالها است، شاید ده سال، دوازده سال است که روى مسائل علم تکیه می کنیم و پاسخ هم داده است؛ یعنى حقیقتاً حرکت علمى و نهضت علمى در کشور شروع شده است و پیش رفته است و کارهاى بزرگى انجام گرفته است که نمونه ى آن را از اساتید محترم شنیدید، و نمونه ها خیلى بیش از آن چیزى است که این دوستان در اینجا بیان کردند، کار شروع شده است و واقعاً در دنیا هم شناخته شده این حرکت علمى کشور و در واقع رونمایى شده از نهضت علمى کشور عزیز ما، لکن آنچه من را دچار دغدغه میکند، این است که ما این حرکتمان هنوز به نقطه ى ثبات نرسیده است. ما مثل کسانى هستیم که در یک سراشیبى تند، داریم به طرف بالا حرکت میکنیم. بله، حرکت کرده ایم، پیش هم رفته ایم، کارهاى زیادى هم انجام گرفته است، امّا وسط راهیم؛ به دلایل مختلف در نیمه ى راهیم - من حالا نمیخواهم خیلى در این زمینه تفصیل بدهم؛ خب، صحبت کرده ایم در جاهاى مختلف، به مناسبتهاى مختلف عرایضى را عرض کرده ایم - در این سربالایى تند که داریم حرکت میکنیم، اگر توقّف کردیم، این توقّف با عقب گرد همراه خواهد بود؛ توقّف دیگر نیست. اگر حرکت ما از دوْر افتاد، بازگرداندن این نهضت، این حرکت، این شتاب علمى مشکل تر خواهد بود؛ این دغدغه ى ما است. من میخواهم عرض بکنم به این حرکت علمى باید با همه ى توان نیرو رساند، مدد رساند، باید کار کرد؛ نبادا وضعیّتى پیش بیاوریم که این حرکت متوقّف بشود؛ مطلب اوّل ما و مطلب اصلى ما این است.
 مطمئنّاً انگیزه هایى وجود دارد در جبهه ى دشمنان ما براى متوقّف کردن حرکت علمى کشور. حالا بعضى ها روى کلمه ى دشمن حسّاسیّت دارند؛ به ما اعتراض میکنند که چرا مدام میگویید دشمن، دشمن؛ درحالى که شما قرآن [را] ملاحظه کنید، مى بینید اوّل تا آخرِ قرآن چقدر تکرار شده عنوان «شیطان»، عنوان «ابلیس»؛ مکرّر گفته شده، مکرّر تکرار شده. از دشمن که نباید غفلت کرد. دشمن دانستنِ دشمن که عیب نیست؛ اینکه ما روى دشمن مدام تکیه میکنیم، معنایش این نیست که از عیوب خودمان و مشکلات درونى خودمان غافلیم؛ نه، اَعدى عَدُوِّکَ نَفسُکَ الَّتى بَینَ جَنبَیک؛ از همه ى دشمنها بدتر، دشمن درونى ما است، دشمن خود ما است، نفْسِ راحت طلب ما است، تنبلى ما است،  تن آسایى ما است، عدم تدبیر ما در پیشبرد امورمان [است ] - اینکه معلوم است - اینها به جاى خود محفوظ؛ امّا غفلت از دشمن بیرونى، خطاى راهبردى عظیمى است که ما را دچار خسارت خواهد کرد. خب، باید دشمن را شناخت، دید - حالا [اینکه] شما می گویید برخوردمان با دشمن این جور باشد، آن جور نباشد، بحث دیگرى است - دشمنىِ او را باید فهمید، نقشه ى او را باید تشخیص داد. یکى از نقشه هاى مهمّ دشمن، متوقّف کردن حرکت علمى در کشور است. خب، وقتى این را فهمیدیم، برمیگردیم به دانشگاه؛ اینجا آن مدیریّت جهادى که ما عرض کردیم، معنا پیدا می کند. چون جهاد عبارت است از تلاشى که در مقابل یک دشمنى اى انجام می گیرد؛ هر جور تلاشى جهاد نیست. جهاد عبارت است از آن تلاشى که در برابر یک چالش خصمانه از سوى طرف مقابل صورت میگیرد؛ این جهاد است. آن وقت معناى مدیریّت جهادى در اینجا این است که توجّه بکنید که حرکت علمى کشور و نهضت علمى کشور و پیشرفت علمى کشور مواجه است با یک چالش خصمانه، که در مقابل این چالش خصمانه شما که مدیرید، شما که استادید، شما که دانشجو هستید، باید بایستید؛ این شد حرکت جهادى و مدیریّت دستگاه؛ چه مدیریّت دانشگاه، چه مدیریّت وزارت، چه مدیّریت هر بخشى از بخشهاى گوناگون این عرصه ى عظیم، خواهد شد مدیریّت جهادى. ما البتّه در گذشته، در یک دورانى، نمونه هاى نامطلوبى در دانشگاه داشتیم. کسانى را در یک دانشگاه معتبر کشور داشتیم که جوانهاى نخبه را تشویق میکردند به ترک کشور! اینکه مکرّر میگویند فرار مغزها، فرار مغزها؛ آدمهایى داشتیم که دانشجوى نخبه را جستجو میکردند، پیدا میکردند، تشویق میکردند به اینکه کشور را ترک کنند و بروند؛ در یک دورانى این را داشتیم؛ و در یک دورانى دیدیم این را و گذراندیم این دوران را که در داخل وزارت کسانى بودند که در مقابل حرکت علمى و پیشرفت علمى مانع تراشى میکردند؛ [البتّه ] ممکن است با دلایلى از نظر خودشان موجّه، امّا واقعیّت همین بود که مانع تراشى بود. اینها نباید تکرار بشود؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار نگیرد که پیشرفت علمى را به هیچ مى انگارند؛ به آن اهمّیّت نمیدهند؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار بگیرد که عاشق پیشرفت علمى کشورند؛ اهمّیّت این مسئله را براى سرنوشت این ملّت و براى سرنوشت این کشور درک میکنند. این عرض اصلى ما است؛ مخاطب این مسئله، هم مسئولین دولتى هستند، هم مسئولین دانشگاه ها هستند، هم خود شما اساتید هستید؛ دانشگاه حرکتى را شروع کرده، نگذارید این حرکت متوقّف بشود؛ این حرکت بایست ادامه پیدا کند و باید مضاعف بشود. عرض کردم - حالا جاى تفصیل کلام در اینجا نیست - ما هنوز خیلى راه در پیش داریم تا به آن نقطه اى برسیم که از لحاظ علمى مورد نظر است؛ خیلى باید تلاش کرد؛ خیلى باید مجاهدت کرد.
 از لحاظ کوتاه مدّت هم اعتقاد بنده این است - یعنى این اعتقاد ناشى از کارى است که کارشناس ها و صاحب نظرها کرده اند  که تحریمها هم - که امروز مسئله ى تحریم ها یکى از مسائلى است که در ذهنها مطرح است با پیشرفت علم بى اثر میشود. با نگاه کوتاه مدّت و میان مدّت هم که نگاه کنیم با قطع نظر از آن آینده ى طولانى و بلندمدّت اگر کشور میخواهد تحریم ها که امروز ابزارى است در دست دشمنان ما براى تحقیر ملّت از تحریم براى فشار آوردن روى آبروى ملّى، غیر از فشارهاى عملى که مربوط به زندگى است استفاده میکنند و تحقیر میکنند؛ اینکه ما از گذشته، در این چند سال مدام تکرار میکردیم که روى مسئله ى تحریمها خیلى تکیه نکنید، به خاطر این است [بى اثر شود]، با نگاه علمى به مسائل کشور، و توجّه به علم، و پیوند دادن علم و صنعت و کشاورزى که توضیحات آقایان محترم را در این زمینه ها شنیدید تحریم ها بى اثر خواهد شد. و ما در این زمینه ها میدان کار برایمان باز است و میتوانیم کار کنیم؛ شرکتهاى دانش بنیان یکى از اساسى ترین کارها در مقوله ى همین اقتصاد مقاومتى است که مطرح شده و درباره ى آن بحث شده است و مورد تأیید و تصدیق همه ى اطراف مسائل کشور قرار گرفته است.
 البتّه در تشخیص شرکت هاى دانش بنیان دقّت بشود، یعنى شاخصه ها و مشخّصه ها [معیّن بشود] و شرکت دانش بنیان استانداردسازى بشود؛ این جور نباشد که به اسم شرکت دانش بنیان کسانى بیایند و همین کارهایى را که در برخى از عرصه هاى دیگر معمول است دلّالى و مانند اینها در [اینجا] پیش ببرند. به معناى واقعى کلمه، شرکتِ دانش بنیان [باشد]؛ این را باید یکى از محورهاى اساسى قرار داد.
 من اینجا در داخل پرانتز این را هم عرض بکنم که برخى از کسانى که جایگاهى براى حرف زدن دارند و تریبون دارند، در اصل مسئله ى پیشرفت علمى کشور تردید میکنند! ما این را مصلحت نمیدانیم؛ یعنى واقعاً از روى بى اطّلاعى است. یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک «تور نظامى» براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده اى در محیطهاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود. حالا در مورد مسائل علمى هم متأسّفانه گویا همین جور است؛ باید یک «تور علمى»  بگذاریم براى مسئولین در بخشهاى مختلف. حالا بعضى از بخش ها را دوستان بیان کردند؛ یکى از آقایان نانوفنّاورى را فرمودند البتّه فقط نانوفنّاورى نیست فرمودند چاهى حفر میکنیم، به نم که میرسد، آن را ول می کنیم؛ نه، دارند دنبال می کنند. آن کسانى که حفّار چاه هستند، واقعاً دارند دنبال می کنند، به جاهاى خوبى هم رسیدند. خب، [مثلاً] الان پزشکى کشور، از جمله ى پیشرفته ترین پزشکى هاى دنیا است؛ ما از علوم روز دنیا و مرزهاى دانش دنیا در پزشکى، چندان عقب ماندگى نداریم؛ خیلى نزدیکیم. در زمینه هاى دیگر هم همین جور؛ همین دانش هسته اى، دانش سلّولهاى بنیادى، و کارهاى بزرگى از این قبیل، فراوان است که ما پیشرفتهاى خیلى خوبى داشته ایم. کسانى که اطّلاع ندارند، خوب نیست تردید بکنند؛ خب بروند مطالعه کنند، تماس بگیرند و همین طور که عرض کردیم یک گردش علمى بگذارند و به یک جاهایى برسند. مطلب اصلى ما این بود که عرض کردیم. من خواهش میکنم از مسئولان وزارتخانه هاى مربوط، و از مسئولان دولتى ذى ربط که مرتبط با مسائل علم و دانشگاه و صنعت هستند، مسئله ى پیشرفت علمى و ارتباط علم با فنّاورى در کشور را جدّى بگیرند؛ یعنى نسبت به این مسئله واقعاً هیچ کوتاهى صورت نگیرد. این مسئله، مسئله ى اساسى ما است؛ یکى از اصلى ترین، اساسى ترین و فورى ترین مسائل ما است. کار تحقیقات به جاى خود، [امّا] در پژوهش ها و آنچه در این زمینه لازم است انجام بگیرد، به نظر ما هیچ نبایستى کوتاهى صورت بگیرد.
 یک مطلب دیگرى که من یادداشت کردم که عرض بکنم [این است ]: خب، نقشه ى جامع علمى بحمدالله تصویب شد؛ آن طور که به من گزارش کردند، مورد استقبال هم قرار گرفته است. چندین سند علمى بر اساس نقشه ى جامع علمى تهیّه شده، تنظیم شده، ابلاغ شده، و چندین سند علمى دیگر در حال تدوین است؛ و به ما گفته شد که بعضى از مسئولین بخش هاى علمى از مجموعه اى که اجراى نقشه ى جامع علمى را به عهده دارند، درخواست تدوین سند علمى می کنند براى بخش هاى خودشان. خب، این اتّفاق افتاده است؛ این یک اتّفاق مهم و کارسازى در کشور بوده است. آنچه مکمّل این کار می تواند بشود، این است که براى دانشگاه هاى گوناگون کشور بر اساس مزیّت ها، مسئولیّت و سهم نسبت به مجموعه ى نقشه ى جامع علمى تعیین بشود؛ دانشگاه هاى معتبر کشور، دانشگاه هاى مختلف کشور، سهم خودشان را در مجموعه ى این سند بزرگ چشم انداز علمى کشور بدانند و در آن بخشهاى ویژه ى مربوط به خودشان کار کنند؛ یعنى در مجموع یک جدولى به وجود بیاید که هر دانشگاهى سهم خودش را در پر کردن این جدول بداند و تشخیص بدهد. میتوان براساس مزیّتها و استعدادها، دانشگاه ها را تقسیم کرد و سهم هر دانشگاهى را به عهده ى آن دانشگاه گذاشت.
 مطلب دیگرى که من یادداشت کردم عرض بکنم، این است که خب، در کار علمى و فعّالیّت علمى بحمدالله حرکت شروع شده است؛ یک نکته ى اساسى در فعّالیّتهاى علمى این است که فعّالیّت علمى کشور، ناظر به نیازهاى کشور باشد که این به طور کامل امروز تأمین شده نیست. همان طور که دوستان اشاره کردند، مقالات علمىِ نمایه شده ى کشور ما امروز مشترى دارد، یعنى مشترىِ کار علمى در دنیا فراوان است؛ ولى خب، این کافى نیست. بله، [اینکه ] شما مقاله اى تهیّه کنید و مرجع واقع بشود، و به آن ارجاع داده بشود، مایه ى افتخار است، چیز خوبى است، براى کشور هم خیلى خوب است و نشانه ى پیشرفت علمى کشور است؛ امّا از این مهم تر این است که آنچه شما در زمینه ى مسائل علمى کار میکنید، ناظر باشد به نیازهاى کشور. خب، امروز ملاحظه کردید، در مورد مسائل مربوط به صنعت، مربوط به کشاورزى، مربوط به مدیریّت بحران، مربوط به مسائل گوناگون کشور، مطالبى را صاحب نظران ابراز کردند، نیازهایى را گفتند، کمبودها و ضعفهایى را که وجود دارد مطرح کردند؛ خب میتواند تحقیق علمى، پژوهش علمى، مقاله ى علمى، براى تأمین این نیازها تهیّه بشود و ناظر به رفع این نیازها باشد. این هم مسئله ى مهمّى است. اگر چنانچه در این زمینه دانشگاه هاى کشور تلاش بکنند، این مهم ترین کمکى است که به اداره ى کشور کرده اند. بحث کمکى که میتوانند دانشگاه ها و محیطهاى علمى بکنند، همین است که در زمینه هاى گوناگون، تأثیر بگذارند در تصمیم گیرى هاى مسئولین؛ ناظر باشد کار علمى آنها به نیازهایشان؛ حالا چه با مقالات علمى، چه با پایان نامه هایى که به دانشجوها میدهند، چه با مناظرات علمى.
 یک نکته ى دیگرى که مناسب است به شما اساتید عرض بکنیم و اینجا من یادداشت کرده ام، این است که استاد جایگاه تأثیرگذارى در ذهن شاگردان خودش دارد؛ خاصیّت استادى این است؛ یعنى تفوّق علمى شما بر دانشجو و تعلیمى که به او می دهید، یک جایگاه اثرگذارى براى شما در ذهن او و در شخصیّت او به وجود مى آورد؛ از این جایگاه براى تربیت دانشجویتان استفاده کنید. ما امروز نیازمندیم که جوانان ما خوش روحیّه، امیدوار، شجاع، داراى اعتمادبه نفس، داراى ایمان، داراى روحیّه ى آینده نگر، داراى روحیّه ى خدمت [باشند]؛ احتیاج داریم دانشجوى ما این جور بار بیاید. خب، این را شما می توانید در محیط علمى، در کلاس درس تأمین کنید. عکس آن هم ممکن است: می شود با تعبیراتى، با متلک گفتن به بنیان ها و اصول پذیرفته شده ى کشور، دانشجو را نسبت به آینده ى کشور بى اعتماد کرد، بى اعتقاد کرد، لااُبالى کرد؛ این هم می شود. آنچه از استاد انتظار می رود فقط تغذیه ى علمى دانشجو نیست، بلکه تقویت روحیّه ى معنوى او و شخصیّت معنوى او هم از استاد متوقّع است؛ شما میتوانید در این زمینه اثر بگذارید. سعى کنید دانشجو را پایبند به تعلّقات معنوى، تعلّقات خانوادگى، تعلّقات میهنى بار بیاورید؛ دانشجو را معتقد و مؤمن به فرهنگ اسلامى بار بیاورید. بعضى به عکس عمل کردند در طول سال هاى متمادى قبل از انقلاب؛ بعد از انقلاب هم البتّه تا امروز رگه هایى مشاهده شده در دانشگاه ها؛ خب، ما هم اطّلاع داریم، شما هم اطّلاع دارید، کسانى را و جریانى را مى شناسیم، مى شناختید - حالا اسم کسان و اشخاص مورد نظر نیست - جریانى وجود دارد که مرعوب و مغلوب تسلّط فرهنگ غربى است؛ هرچیزِ غربى براى او مایه ى تمجید [است ] و هرچیزِ میهنى و ملّى و خودى مورد تحقیر و اهانت قرار می گیرد؛ داریم کسانى از این قبیل؛ این درست عکسِ آن چیزى است که باید باشد. استاد در محیط دانشگاه، در محیط درس، میتواند دانشجوى خودش را، هم از لحاظ دینى مؤمن بار بیاورد، هم از لحاظ میهنى، انسان علاقه مند به آینده ى کشورش و آینده ى میهنش و سرنوشت ملّتش بار بیاورد؛ می تواند او را امیدوار، باروحیّه، خوش بین، معتقد به مبانى نظام کشور بار بیاورد؛ میتواند هم عکس عمل بکند. توقّعى که از استاد است این است: نباید سخن استاد موجب دل زدگى و یأس دانشجوى جوان بشود؛ مَنِش استاد هم همین جور است.
 آنچه من به برادران و خواهران عزیز، اساتید محترم عرض می کنم این است که - قبلاً هم البتّه مکرّر در همین جلسه و جلسات دیگر این را گفتیم - استاد، محیط دانشگاه را کار اصلى خود و دلبستگى اصلى خود بداند؛ نه کار دوّم؛ نه کار فرعى و تبعى. استاد در دانشگاه مکث داشته باشد، توقّف داشته باشد، حضور داشته باشد، نیازهاى علمى دانشجو را برطرف کند، با دانشجو ارتباط برقرار بکند، صِرف رفتن و یک اداى تکلیفى به نحو اجمالى انجام دادن و آمدن نباشد؛ این هم نکته ى دیگرى است که عرض کردیم. وقت بگذارند اساتید؛ دلسوزانه با دانشجو برخورد کنند؛ این کار، دانشجو را هم به تلاش علمى وادار خواهد کرد، یعنى این موجب می شود که دانشجو رفتار استاد را در زمینه ى پیگیرى کار علمى براى خودش الگو قرار بدهد و به طور طبیعى تحت تأثیر قرار میگیرد.
 یک نکته ى دیگر هم در مورد دروس معارف است. استادان دروس معارف، فرصت بسیار ارزشمندى را دارند در دانشگاه؛ این مجموعه ى عظیم دانشجویان، جماعت میلیونى دانشجو در ساعات فراوانى در اختیار استاد معارفند؛ این خیلى فرصت باارزشى است. بهترین جوانها در اختیار شما هستند؛ اگر استاد معارف با هوشمندى، با تکیه ى به معلومات عمیق و به روزشده ى در مسائل گوناگون فکرى و اسلامى، با دانشجو مواجه بشود، ما بیشترین سود را از حضور اساتید معارف در دانشگاه خواهیم برد. و به نظر ما بسیار بجا و مناسب است که نهاد نمایندگى به این مسائل توجّه کنند و دقّت کنند، برنامه ریزى کنند که بتوان از حضور این استادان محترم در دانشگاه براى تقویت ایمان دانشجو و تقویت عمل و ساختن شخصیّت دینى و معنوى دانشجویان بهره بردارى بشود.
 مسئله ى دیگر هم مسئله ى علوم انسانى است، که از مدّتى پیش این مطلب را مطرح کردیم؛ دلایل این کار هم مکرّراً گفته شده. حقیقتاً ما نیازمند آن هستیم که یک تحوّل بنیادین در علوم انسانى در کشور به وجود بیاید. این به معناى این نیست که ما از کار فکرى و علمى و تحقیقىِ دیگران خودمان را بى نیاز بدانیم - نه، برخى از علوم انسانى ساخته وپرداخته ى غربى ها است؛ در این زمینه کار کردند، فکر کردند، مطالعه کردند، از آن مطالعات باید استفاده کرد حرف این است که مبناى علوم انسانى غربى، مبناى غیرالهى است، مبناى مادّى است، مبناى غیر توحیدى است؛ این با مبانى اسلامى سازگار نیست، با مبانى دینى سازگار نیست. علوم انسانى آن وقتى صحیح و مفید و تربیت کننده ى صحیح انسان خواهد بود و به فرد و جامعه نفع خواهد رساند که براساس تفکّر الهى و جهان بینى الهى باشد؛ این امروز در دانشهاى علوم انسانى در وضع کنونى وجود ندارد؛ روى این بایستى کار کرد، فکر کرد. البتّه این کار، کار شتاب آلودى نیست کار بلندمدّتى است، کار مهمّى است منتها دوستانى هم که مشغول این کار هستند، لازم است سرعت متناسب را به این کار بدهند، یعنى ضمن اینکه نباید در این کار شتاب زدگى کرد، عقب ماندگى هم در این کار مطلوب نیست و مورد قبول نیست؛ بایستى کار بشود. البتّه من شنیدم و اطّلاع دارم که علاوه بر آنچه در شوراى عالى انقلاب فرهنگى در این زمینه انجام می گیرد، اساتید متعدّد دانشگاه هم در این زمینه کارهاى مهم و خودجوش دارند انجام میدهند، که این کارها خوب است در یک صراط قرار بگیرد؛ یعنى این دو مجموعه ى کارى با یکدیگر هم افزایى کند، تا ان شاءالله نتایجى عاید کشور و عاید دانشگاه کشور در این زمینه بشود.
 آخرین مطلب هم که ظاهراً وقت تمام شده این است که من خواهش میکنم از مدیران دانشگاه ها و مسئولان گوناگون مدیریّتى که دانشگاه را مرکز جوَلان سیاسى و تلاشها و فعّالیّتهاى جناحهاى سیاسى قرار ندهید. سمّ مهلک حرکت علمى این است که دانشگاه ها تبدیل بشوند به باشگاه هاى سیاسى؛ کارى که در یک دوره اى انجام گرفت. این به معناى نفى حرکت سیاسى در بین دانشجویان دانشگاه ها نیست؛ بنده همیشه مدافع و منادى کار سیاسى دانشجوها و دانشگاهیان بوده ام و هستم - الان هم معتقدم - منتها نگاه سیاسى، مَشرب سیاسى، فهم سیاسى و فعّالیّت سیاسى داشتن، یک حرف است و دانشگاه را و کلاس درس را و محیط علمى را جولانگاه کار سیاسى قرار دادن، یک حرف دیگرى است؛ اینها با همدیگر تفاوت دارد. آرامش دانشگاه کمک کننده ى به این است که دانشگاه بتواند در زمینه ى مسائل علم که این همه اهمّیّت دارد کار خودش را انجام بدهد، وظیفه ى خودش را انجام بدهد، و اگر خداى نکرده عکس این بشود، اوّلین ضربه اى که خواهیم خورد، این است که حرکت علمى در دانشگاه و به تبع آن در کشور متوقّف خواهد شد، یا کند خواهد شد؛ و عرض کردیم توقّف، به معناى عقب گرد است.
 پروردگارا! به محمّد و آل محمّد تو را سوگند میدهیم در این ساعات حسّاس و در این ایّام مبارک، برکات خودت را بر دانشگاه کشور و دانشگاهیان و دانشجویان ما نازل بفرما. پروردگارا! ما را در راهى که به هدایت عمومى ملّت ایران بینجامد و به سرافرازى دنیاى اسلام بینجامد، هدایت بفرما. پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، به ما بصیرت مواجهه ى با چالش هاى گوناگون در دوران هاى گوناگون عنایت کن؛ به ما اخلاص لازم در حرکتى که انجام می دهیم عنایت کن. پروردگارا! شهداى عزیز ما، بخصوص شهیدان دانشگاه، و بخصوص شهیدان اخیر اتمىِ کشور را که شهیدان علم ند، شهیدان مجاهدت عمومى ملّت ایرانند مشمول رحمت و مغفرت و تفضّل خود قرار بده. پروردگارا! ما را در راه این شهیدان ثابت قدم بدار.
و السّلام علیکم و رحمةالله و برکاته

منبع:سایت سازمان مرکزی


نظرات کاربران